Shana is 30 jaar en heeft een kunstopleiding achter de rug. Ze is dus heel creatief maar heeft haar ding helemaal gevonden in het buitengewoon onderwijs. In 2018 kreeg ze last van hevige buikpijn. Volgens de dokter had ze gewoon wat last van haar darmen. Na aanhoudende klachten en verder onderzoek bleek het iets minder onschuldig te zijn dan het leek. Haar diagnose : een kiemcel tumor op haar eierstok van maar liefst 800 gram. Er stond een moeilijke en zware behandeling op haar te wachten maar door de juiste steun van haar omgeving sloeg ze zich er goed doorheen.
“Een aantal maanden na de behandeling begon ik weer voltijds te werken. Maar daarin had ik me een beetje mispakt, ik had mijn lichaam wat meer rust moeten gunnen. Sindsdien werk ik halftijds en pak de rust die ik nodig heb. Mijn leven is erdoor meer in balans. Dat komt goed uit omdat ik sinds de ziekte ook meer dingen onderneem. Zo ga ik nu sneller op stap met vrienden, terwijl ik vroeger waarschijnlijk thuis was gebleven.”
Voor iemand die geen kanker heeft gehad, is het moeilijk te bevatten dat je anders gaat leven na de diagnose. “Ik ben blij hoe ik nu in het leven sta. In het begin was het wel even zoeken, maar de ziekte is goed geweest voor mijn zelfvertrouwen. Voorheen durfde ik niet snel nee te zeggen, nu heb ik daar geen moeite meer mee. Het klinkt cliché maar ik geniet nu meer van de kleine dingen in het leven. Al met al heeft mijn leven meer diepgang gekregen sinds de diagnose.”
“Na de behandelingen kreeg ik een psychologe die mij op de website van ‘kankercounteren’ wees. Daar leerde ik online een aantal jongeren kennen die mij over The Bic C. vertelde. Ik heb toen The Big C. gesteund tijdens De Warmste Week. De founder Stefanie heb ik een keer ontmoet toen ik naar Bobbejaanland ben geweest met FLAYA (lotgenoten groep voor jongeren met kanker in Vlaanderen).”
Shana weet nog niet helemaal precies hoe ze wil bijdragen aan een betere wereld voor jongeren die geraakt zijn door kanker, maar ze wil wel graag iets terug geven. “Ik ben nog aan het twijfelen of ik in de toekomst veel of weinig lotgenotencontact zal hebben.
Daarvoor wil ik eerst dat mijn gezondheid stabiel is. Het lijkt me ook niet zo prettig om verhalen van anderen te horen die hervallen zijn, omdat het risico dat je zelf hervalt altijd aanwezig is. Toch heb ik mezelf onlangs opgegeven als buddy. Ik hoop dat ik lotgenoten daarmee mijn positieve ingesteldheid kan overbrengen. Of gewoonweg iets leuk met ze kan gaan doen zodat ze de ziekte even kunnen vergeten.”
Shana's favoriete koffie : EEN LATTE MACCHIATO ☕